Διοικητικό Συμβούλιο
Ημ/νια Έκδοσης: 23/11/2016
Νέο
Με αφορμή την εκδημία του Κωστή Στεφανόπουλου, πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας, το Ιστορικό αρχείο του Σ.Ε.Π. ετοίμασε ένα μικρό video-αφιέρωμα για τον Κωστή Στεφανόπουλο τον Πρόσκοπο.
Εγγράφηκε στο 2ο Σύστημα Προσκόπων Πατρών την δεκαετία του 1930. Την περίοδο που ήταν φοιτητής στην Νομική Αθηνών συνέχισε να προσφέρει στον Προσκοπισμό ως Βαθμοφόρος του 14ου Προσκοπικού Συστήματος Άρεως. Σε όλη του τη ζωή υποστήριζε τη ρήση «Μια φορά Πρόσκοπος, πάντα Πρόσκοπος» και όταν ανήλθε στο ύπατο πολιτειακό αξίωμα της χώρας, παρέμεινε πιστός στην προσκοπική του υπόσχεση στηρίζοντας Προσκοπικές δράσεις όπως το 3ο Πανελλήνιο Προσκοπικό Τζάμπορη (1997), τον θεσμό της Απονομής Προσκόπου Έθνους (1993, 1996, 1999, 2002, 2005), το 36ο Παγκόσμιο Προσκοπικό Συνέδριο στη Θεσσαλονίκη (2002) και το 8ο Παγκόσμιο Φόρουμ Νέων στο Μέτσοβο (2002), καθώς και θέτοντας το Σώμα Ελλήνων Προσκόπων υπό την αιγίδα του το 2000. Υπήρξε ένας κυριολεκτικά «άξιος της πατρίδος», ιδεολόγος, έντιμος, ευγενής, ευπατρίδης, με σταθερή προσήλωση στα πιστεύω του, ένας Πρόεδρος όλων των Ελλήνων.
Το Σώμα Ελλήνων Προσκόπων για τις προς τον Ελληνικό Προσκοπισμό εξέχουσες υπηρεσίες, το ζωηρό ενδιαφέρον και την αγάπη του για τον Προσκοπισμό, τον τίμησε με το Παράσημο του Αργυρού Φοίνικα το 1997.
Απόσπασμα ομιλίας του Προέδρου της Δημοκρατίας, κ. K. Στεφανόπουλου, από την τελετή απονομής Προσκόπων Έθνους που πραγματοποιήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 1996:
«... Πιστεύω ότι ένας Πρόσκοπος μαθαίνει πολύ πιο εύκολα από κάποιον άλλο να αγαπάει την Πατρίδα και τούτη η αγάπη προς την Πατρίδα είναι μία πολύ σπουδαία αρετή την οποία η σύγχρονη εποχή αξιώνει ακόμη περισσότερο απ’ ότι οι περασμένες. Και το λέω γιατί πολλοί πιστεύουν ότι τάχα ξεπεράστηκε η εποχή του Προσκοπισμού. Κάνουν πολύ μεγάλο λάθος, τώρα είναι ακόμα πιο αναγαία από άλλοτε.
Η Πατρίδα αντιμετωπίζει δυσκολίες και αξιώνει από μας να επιδείξουμε πραγματική αγάπη. Η αγάπη για την Πατρίδα είναι έμφυτη σε κάθε άνθρωπο, έχει όμως περιθώρια μαθήσεως και διδασκαλίας και πιστεύω μαθαίνει κανείς ν’ αγαπά την Πατρίδα στην οικογένειά του, στο σχολείο, μαθάινει ακόμα καλύτερα να την αγαπά στο πλαίσιο του Προσκοπισμού.
Και δεν είναι μόνο αυτή η αρετή που αποκτά ο Πρόσκοπος. Πιστεύω ότι μια δεύτερη μεγάλη αρετή είναι ότι μαθαίνει να καλλιεργεί το αίσθημα της Κοινωνικής αλληλεγγύης. Η περίφημη καθημερινή καλή πράξη των Προσκόπων έχει σαν έννοια την καθημερινή σκέψη ότι πρέπει να είμαστε αλληλέγγυοι προς τους άλλους, πολύ περισσότερο πάλι σήμερα, στη σημερινή εποχή που ο καθένας κλείνεται στο δικό του στενό πλαίσιο και αδιαφορούμε για ότι συμβαίνει γύρω μας...
Ακόμη καθιστά τον Πρόσκοπο η καθημερινή ανατροφή με τα Προσκοπικά Ιδεώδη και μέσα από το ευχάριστο Προσκοπικό Παιχνίδι τον καθιστά σταθερό, αποφασιστικό, ικανό για πάρα πολλά και υπεύθυνο. Έτσι, τελικά τον καθιστά υπεύθυνο πολίτη και αυτή είναι η βασική επιδίωξη του Προσκοπισμού από τον οποίο, όταν περάσουν τα χρόνια και θα’ ρθείτε στην δική μου ηλικία και σε ακόμη μεγαλύτερη, θα σας μείνει μια ωραία ανάμνηση απ΄αυτήν την περίοδο της ζωής σας, μια ανάμνηση που επανέρχεται όλο και πιο αργά όσο παιρνούν τα χρόνια αλλά παραμένει πάντοτε ζωντανή.
Να έχετε όμως μέσα στην καρδιά πάντοτε τη βεβαιότητα, ότι γενόμενοι Πρόσκοποι και δίνοντας αυτή την ωραία Προσκοπική Υπόσχεση αποφασίσατε για όλη σας της ζωή να είστε υπεύθυνοι πολίτες».
