Οι Πρόσκοποι Λάρισας και Αμπελώνα επισκέπτονται την εφημερίδα "Ελευθερία"
Αρθρογραφος: Γ. ΚλάραΗμ/νια Έκδοσης: 19/12/2017Κατηγορίες: Πολιτισμός, Κόσμος
Η 5η Κοινότητα Ανιχνευτών Λάρισας μαζί με την 1η Κοινότητα Ανιχνευτών Αμπελώνα, συναντηθήκαμε 11 το βράδυ την Παρασκευή 8 Δεκεμβρίου. Ο προορισμός μας ήταν έξω από την πόλη. Πλησιάζοντας μεγάλα κόκκινα φωτεινά γράμματα στο πλάι του κτηρίου σχημάτιζαν τη λέξη «Ελευθερία». Είχε έρθει η ώρα να μάθουμε πως λειτουργεί η μεγαλύτερη και μία από τις πιο ιστορικές επαρχιακές εφημερίδες της χώρας μας.
Όλοι ήμασταν αρκετά κουρασμένοι,αφού ήταν αρκετά αργά και η μέρα μας γεμάτη με σχολικές και εξωσχολικές δραστηριότητες, άλλα γνωρίζοντας τον Αρχισυντάκτη κ. Χατζηευθυμίου, κάθε σημάδι κούρασης εξαφανίστηκε από τα πρόσωπά μας και γεμάτοι περιέργεια ξεκινήσαμε τη συζήτηση. Παρακολουθώντας την παραδοσιακή διαδικασία εκτύπωσης καταλάβαμε ότι πλέον ο κόσμος έχει εξελιχθεί τρομερά σε σχέση με το παρελθόν. Η παλιά διαδικασία για να εκτυπωθεί μια εφημερίδα ήταν πάρα πολύ δύσκολη και σταμάτησε στα τέλη της δεκαετίας του ’80 στην Ελευθερία. Είδαμε από κοντά την παλιά μηχανή (πολύ δύσκολη στη χρήση), μέσω της οποίας δημιουργούνται τα πρωτότυπα των σελίδων με σίδερο που έπαιρνε τη μορφή γραμμάτων, που στη συνέχεια βουτηγμένα στο μελάνι αποτελούσαν τα πρωτότυπα κάθε σελίδας πάνω στην οποία τοποθετούνταν στο χαρτί. Όλη αυτή η διαδικασία έπαιρνε πάρα πολλές ώρες, αν σκεφτεί κανείς πως έπρεπε να εκτυπωθούν χιλιάδες εφημερίδες καθημερινά.
Η εφημερίδα σήμερα καθημερινά εκτυπώνεται πολύ πιο εύκολα, με ειδικά μηχανήματα που παράγουν πια τα πρωτότυπα κάθε σελίδας αυτόματα σε τσίγκους οι οποίοι στη συνέχεια τοποθετούνται στο μεγάλο πιεστήριο (εκτυπωτικό μηχάνημα) ώστε να αντιγραφούν σε χαρτί. Όλα αυτά γίνονται μέσα σε μερικές ώρες. Έτσι τυπώνονται χιλιάδες εφημερίδες αρκετές για όλο τον νομό Λάρισας και για κάποιες ακόμη περιοχές στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Μια ακόμη δουλειά η οποία ήταν πολύ δύσκολη τότε, ήταν αυτή του φωτογράφου. Ήταν και είναι δύσκολο το γεγονός ότι οι φωτογράφοι πρέπει να βρίσκονται κοντά σε κάθε συμβάν έτσι ώστε να μπορούν να τραβήξουν φωτογραφίες οι οποίες θα αποτυπώσουν την"εικόνα" των γεγονότων. Άλλα το δύσκολο σε εποχές όχι πολύ παλιές, πριν την εμφάνιση των φωτογραφικών
DSLR, δεν ήταν μόνο αυτό. Ο κάθε φωτογράφος έβγαζε μερικές φωτογραφίες με μηχανή που χρησιμοποιούσε φίλμ, τις οποίες μετά έπρεπε να εμφανίσει. Αυτή ήταν μία δύσκολη και χρονοβόρα διαδικασία. Χρειαζόταν αρκετές ώρες για να βάλουν τις φωτογραφίες στο ειδικό υγρό και μετά να στεγνώσουν στον «σκοτεινό θάλαμο». Ταυτόχρονα, έπρεπε να είναι επιλεκτικοί στο πόσες μπορούν να τραβήξουν, αντίθετα με σήμερα που μια m
emory card χωράει χιλιάδες φωτογραφίες χωρίς κόστος. Σήμερα η διαδικασία εκτύπωσης των φωτογραφιών, όπως όλοι ξέρουμε, είναι πολύ πιο απλή διότι οι κάμερες είναι ψηφιακές και οι φωτογραφίες περνιούνται στο υπολογιστή σε μερικά λεπτά.
Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε τον χώρο στον οποίο βρίσκονται τα μηχανήματα όπου τυπώνονται οι εφημερίδες σε μια μεγάλη αίθουσα. Σύντομα μάθαμε ότι το μηχάνημα μπροστά μας μπορούσε να εκτυπώσει μέσα σε μια ώρα εως και 35.000 εφημερίδες!
Ένα ακόμη πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι που ασχολούνται με τη δημοσιογραφία είναι οι "φήμες" που υπάρχουν για κάτι που συνέβη ή αλλιώς πλέον γνωστά ως «fake news». Υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι και σελίδες στο διαδίκτυο που δημοσιεύουν πολλά άρθρα και γεγονότα χωρίς να ξέρουν αν είναι όντως αλήθεια ή αν είναι ψέμα.Ο αρχισυντάκτης μας τόνισε τη σημασία των παραδοσιακών μέσων να διατηρήσουν στο μέλλον την ποιότητά τους, δηλαδή να διασταυρώνουν και να επαληθεύουν τις ειδήσεις που δημοσιεύουν ώστε να συνεχίσουν να έχουν την εμπιστοσύνη των αναγνωστών.
Είχε πάει αργά. Σε λίγο θα έφταναν και οι τελευταίες σελίδες και θα άρχιζε η εκτύπωση για το σαββατιάτικο φύλλο. Ξεκινήσαμε την επιστροφή σκεπτόμενοι τα πράγματα που είχαμε μάθει, καθώς και το κρεβάτι μας. Πίσω τα φώτα παρέμειναν ανοιχτά για αρκετές ώρες ακόμα…